Met echte personen in groepen:
Een familieopstelling kun je vanuit 3 verschillende posities ervaren. De 3 posities hebben ieder zijn eigen unieke uitwerking.
De inbrenger (cliënt):
Is degene die aan de hand van een vraag opgesteld zal gaan worden.
De toeschouwer:
Is degene die de opstelling aanschouwt en zelf niet actief in de opstelling staat.
De representant:
Is degene die door de inbrenger gevraagd wordt om voor een bepaalde persoon of een bepaald thema in de opstelling plaats te nemen.
Tijdens een opstelling met echte personen worden er aan de hand van een vraagstelling van de inbrenger personen uit de groep gekozen die verschillende familieleden representeren. Het is ook mogelijk personen te kiezen die buiten de familie staan en/ of meer een thema representeren. Zo is het mogelijk iemand voor bijvoorbeeld “het verlangen” of een ander voorbeeld “je hart” te kiezen. Deze personen kiezen intuïtief en plek in de ruimte of worden door de inbrenger intuïtief in de ruimte neergezet waardoor hij hier op een beschouwende manier contact mee kan maken. Het visuele aspect in combinatie met het waarnemen uit een andere positie dan het denken zorgt ervoor dat er een ander deel van het hersengebied geactiveerd wordt.
De inbrenger geeft aan met welk thema (probleemstelling) hij of zij wil gaan werken en komt naast degene die de opstelling begeleid zitten. Hij kiest, in de groep mensen waarmee gewerkt zal worden, personen uit die het leven van zijn familieleden representeren. Bijvoorbeeld een representant voor de moeder, respectievelijk voor de vader, broer etc. Deze representanten worden op een willekeurige plek in de ruimte neergezet. Dit kan door de inbrenger zelf gedaan worden of de representanten kiezen zelf hun positie in het werkveld.
De representanten dienen zich bewust te zijn van hun waarnemingen in de opstelling. Soms ontstaat er een gevoel van verdriet, boosheid, zwaarte, weg willen etc. Zij krijgen de gelegenheid deze gevoelens kenbaar te maken.
Het fenomenologische veld
Nu ontstaat er in de opstelling een krachtenveld waarmee gewerkt kan worden en de inbrenger lijkt in een staat van bewustzijn te komen waarin hij als het ware zichzelf vergeet. Dit krachtenveld wordt “het fenomenologische veld” genoemd. De letterlijke vertaling is “De verschijnselen laten spreken”. Hoe dit precies werkt is lastig te verklaren. Alsof er een onzichtbare kracht zorgt dat er een verbinding en informatieoverdracht tot stand komt. Door te luisteren naar de dat wat de verschijnselen van de representanten ten opzichte van elkaar te vertellen hebben en een mate van terughoudendheid in de theoretische verklaringen te hebben zal het werkveld naar een alleswetende waarheid willen gaan bewegen. De kunst is hier tijdens de begeleiding in mee te bewegen en werken.
De beste manier om te kunnen begrijpen is simpelweg door een keer te ervaren hoe dit precies werkt.
using WordPress and